Liydmila

Liydmila

Gdy na Kamczatce groźnych rakiet rząd,
Bronił ojczyzny radzieckiej przestworzy.
By żadn samolot nie użył swych bomb,
I nikt nie przekroczył rosyjskiej rubieży. 

To ogrom stali, megaton ładunku,
Budzi ogromny respekt i strach.
Czy niema już wtedy żadnego ratunku,
Kiedy wyrzutnie pluną ogniem w piach? 

I kto by pomyślał, że przy takiej sile,
Co wstanie jest skruszyć cały ludzki świat.
Służy dziewczyna, która swą urodą,
Może zachwycić oraz rzucić czar.


Liydmila, jej imię zna poligon Kura,
Wie co to  Siniewa, lub ракета RS.
A kiedy Topol silniki rozgrzewa,
To ptaki w popłochu emigrują z drzew.  

Lecz kto by pomyślał, kreśląc kacze łapy,
Na mapach sztabowych, gdzie wojenna gra. 
Że w sercu  dziewczyny, radian to inaczej.
Wygląda jak serce albo serca dwa. 

Wiem, bo poznałem pragnienia dziewczyny,
To które człowiek zawsze w sobie ma. 
Chce ona zawsze wracać do rodziny,
I chce tam ugasić swego serca żar. 

Co teraz robi? W Ukrainie mieszka,
I może kiedyś ze mną wyprowadzi psa?
I na spacerze może nie omieszka,
Spytać, czy lotnika serce zestrzelić się da?

Spacer po Lwowie ( z Наталя П.)

 

Czy byłeś na Lwowskich pięknych ulicach,

Gdzie każdy kamień zamienia się w blask?

Choć nie chcę dziś pisać tylko o ulicach,

Bo chcę dziś pokazać cały Lwowski czar. 

I kiedy tak miło o miastu myślałem,
Co tylu wielkich wydało na świat,
Z wrażenia prawie całkiem oniemiałem,
Anioła ujrzałem, dziewczynę jak kwiat.

Była bardzo miła, uprzejma serdeczna,
Jej uśmiech radosny serce moje grzał.
I rzekłem, powiedz czyś jesteś cielesna,
Czy Bóg Anioła dziś do Lwowa słał? 

A ona z uśmiechem na to mi odrzekła,
Mam imię Natalia, tu swój domek mam.
I jestem na pewno tak bardzo cielesna,
Chodźmy na spacer, przekonasz się sam. 
 
I prawie w amoku za nią podążyłem,
Wyżyną Podolską, gdzie Pełwia ma nurt.
To dzięki Natalii -Trusza  dziś poznałem,
Dom w którym Fredro przekraczał przez próg.

Goszczyński, Kasprowicz, Zapolska i Staff,
Jak żywi przez chwilę po mieście znów szli.
I ja ich wszystkich widziałem ot po prostu tak, 
Jak zamykają od domów swoje własne drzwi.

I była tam aura jak z bajki  zaklęta,
Jawa to tylko, czy cudowne sny?
I nagle  z pozoru rzecz nie całkiem wielka,
Rozwiała ta chmurę i osnowę z mgły.


Poczekaj mi rzekła, jedną małą chwilkę,
Mam jeszcze zaległych kilka ważnych spraw,
I popatrz sobie teraz na motylka,
A ja do redakcji muszę teraz wpaść. 

Spotkamy się później, kiedy neta włączę,
Tak miło dziś bardzo rozmawia się nam.
Będę tu  kiedy, pracę swoją skończę,
A teraz bywaj , do później - baj, baj.

I nie wiem czy dziewczę o twarzy Anioła,
Co cały cudowny, dała  dziś mi swiat.
Mój umysły ogarnąć to wszystko podoła.
Ten różowy rower, blond włosy ten czar. 

Rower różowy w Lublinie pozostał,
Koziołek Pacanów odwiedzić też chce.
Gazeta Wyborcza, to gazeta Polska,
A ja po Lwowie z Tobą znowu chce.


 

BANDEROWCY czy MIELNIKOWCY?

BANDEROWCY ???

          Hasło banderowcy,  stworzyło NKWD (KGB..). S. Bandera, kiedy powstawało UPA siedział w niemieckim więzieniu. Potem kolejne UPA stworzyli Niemcy pod zarządem 14 dywizji Grenadierów SS-Galizien. Dowódcami tych pułków byli Niemcy z SS.

SS-Galizien

We wrześniu 1943 na poligonie w Nowej Dębie rozpoczęto kompletowanie i zgrywanie dywizji jako całości. Dowódcami wszystkich samodzielnych jednostek zostali niemieccy oficerowie Waffen SS. Pułki piechoty objęli:
1. (29. w ciągłej numeracji pułków Waffen SS) –SS-Sturmbannführer Hans-Otto Forstreuter
2. (30.) SS-Obersturmbannführer Friedrich Dern
3. (31.) – SS-Obersturmbannführer Paul Herms
4. pułk artylerii – SS-Obersturmbannführera FriedrichBeyersdorf
5. dywizjon przeciwlotniczy – SS-Sturmbannführer Sergevon Küster
6. dywizjon fizylierów – początkowo SS-HauptsturmführerSepp Syr, a następnie SS-Hauptsturmführer Karl Bristot
7. batalion saperów – SS-Sturmbannführer JosefRemberger
8. dywizjon przeciwpancerny – SS-HauptsturmführerHermann Kascher
9. polowy batalion zapasowy – SS-Hauptsturmführer SSJohannes Kleinow
10.pułk zapasowy – SS-Obersturmbannführer Carl Marks

Szefem sztabu dywizji został odkomenderowany z Wehrmachtu mjr Wolf-Dietrich Heike. Tylko trzy stanowiska dowódcze zajęli Ukraińcy: dowódcą 3 batalionu 29 pułku został kpt. Mychajło Brygider, dowódcą dywizjonu artylerii ciężkiej mjr Mykoła Palijenko, a dowódcą 1 batalionu 29 pułku mjr Jewhen Pobihuszczy.
Niemcy jak na ironię zwolnili z wiezienia Stefana Banderę, pozorując niejako, że to on stał się przywódcą tej SS-manskiej bandy. Następną ironią jest stworzenie kolejnego UPA przez 2 komisarzy ludowych -Nikitę Siergiejewicza Chruszczowa i Ławrientija Berię. O tym piszę w swojej notatce pt "Wilkołaki". Właściwa partyzantka Ukrainy UPA, nigdy nie utożsamiała się i nie współpracowała z tymi bandami. Co więcej wydała ostrzeżenie dla Ukraińców o tych pseudo partyzanckich grupach oraz to, że za wstępowanie do grozi kara śmierci, gdyż jest to kolaboracja z wrogiem. UPA stworzone przez Ukrainę nigdy siebie nie nazywało banderowcami. To słowo zostało użyte przez NKWD w stosunku do stworzonych przez nich i SS grup bandyckich .Używane było praktycznie cały czas. Tak, że jak ktoś mówi o banderowcach mówi słowami propagandy NKWD. Robi to albo z głupoty i niewiedzy, lub popiera ten perfidny cynizm jakim KGB starało się obarczyć prawdziwą partyzantkę Ukrainy.
Co najważniejsze, w trakcie formowania i pod d-ctwem SS oddziały te składały przysięgę Adolfowi Hitlerowi,a nie Ukrainie i obowiązujący język był Niemiecki, a nie Ukraiński. I jeszcze mało znana sprawa. Oprócz wymienionego stworzony także został Ukraiński Legion Samoobrony (Legion Wołyński) – ukraińska kolaboracyjna ochotnicza formacja zbrojna podczas II wojny światowej.

Umundurowanie Niemieckiej Armii Hitlerowskiej, przysięga składana Hitlerowi, a nie Ukrainie












Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów (OUN)

We wrześniu 1943 władze odłamu melnykowców Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów kierowanego przez Andrija Melnyka,współpracujące blisko z Niemcami, utworzyły ochotniczą jednostkę pod nazwą Legion Wołyński (Niemcy nadali mu oficjalną nazwę 31. Schutzmannschafts-Bataillonder SD). Do Legionu wstąpiła ocalała część Frontu Ukraińskiej Rewolucji.Po dotarciu Armii Czerwonej na obszar jego działalności został wycofany na zachód. Na początku 1944 r. na Lubelszczyźnie walczył z polską partyzantką,głównie z 1. batalionem BCh Stanisława Basaja Rysia. Wziął on również udział w mordach na Polakach - 23 lipca 1944 r. w odwecie za zabicie oficera SS, Legion spacyfikował wsie Chłaniów i Władysławin zabijając 44 osoby, rozstrzelał też co najmniej kilku przypadkowo spotkanych Polaków. Według relacji polskich świadków Legion specjalizował się w wyłapywaniu cywilnych Polaków i ich wyrafinowanym torturowaniu.Niemcy przydzielili jedynie do jego sztabu swoich oficerów łącznikowych – SS-Hauptsturmführera Siegfrieda Assmussa i SS-Oberscharführera Raulinga. Legion miał stanowić przeciwwagę wobec Ukraińskiej Powstańczej Armii.Początkowo działał na obszarze Wołynia i okolic, walcząc z komunistyczną partyzantką sowiecką oraz pacyfikując polskie wsie. Legion był bardzo dobrze uzbrojony i wyposażony, miał nawet pododdział artylerii, saperów i szpital polowy. Kadry dla niego kształciły się w stworzonej specjalnie w tym celu szkole oficerskiej w Łucku. Wydawał własną gazetę "Ukraińskij Legioner". Prawdopodobnie właśnie te oddziały nagradzały podburzoną ludność do czynienia okropieństw na Wołyniu. Ludność tą podburzyli duchowni greko- katoliccy. Z tego co widzimy, właściwe UPA powołane przez delegatów Rządu Ukrainy ( właściwe UPA) nigdy nie stosowali bandyckich metod walki. Sami byli zwalczani przed pseudo ukraińskie oddziały SS i NKWD.

 Jednak na terenach zachodniej Ukrainy nie działały tylko bandyckie ugrupowania SS i SD (niemieckie) oraz właściwa partyzantka ukraińska. Coraz częściej widać było grupy uzbrojonych ludzi podającej się za partyzantów UPA.Kto to był? Pod płaszczykiem oddziałów UPA na Ukrainie Zachodniej utworzone zostało 156 wywrotowe grupy  „Moskwa służb bezpieczeństwa”. Ich rozmiar to-1783 osób w chwili tworzenia. Utrzymywane były przez Rosję aż pięć lat po zakończeniu II wojny- do  20 lutego 1950. Po wojnie w niewielkiej liczbie 130 osób.

W ZSRR 1944-1953 około 153 tys. uczestników i zwolenników ukraińskiego podziemia, zostało aresztowanych. Z zachodnich regionach ZSRR na Syberię i północnej Rosji wywieziono 66 tys. rodziny prawie 204 tys. Ukraińcy. Ponad 100tyś Ukraińców zostało przez nich zamordowana.

Komunistyczna Rosja uważała, że ma prawo do stworzenia specjalnej grupy ex-bandytów ( tłum z ros) :, Nikita Chruszczow, a następnie pierwszy sekretarz Komitetu Centralnego z CP (b) ...... „trzeba dać im konkretne zadania, a po jego zakończeniu, można powiedzieć, że mają odkupić swoje winy i pozwolić im odejść." To było podczas wystąpienia na posiedzeniu sekretarzy regionalnych, szefów działów NKWD ZSRR i zachodnich regionach ZSRR.
To była regularna armia składająca się z kontrwywiadu SMIERSZ i NKWD. Powstały specjalne grupy agentów KGB. Pod pozorem oddziałów UPA i OUN bojowników,terroryzowali ludność cywilną, chcąc  w ten sposób z ukraińskiego podziemia zrobić bandytów. Te oddziały były wszędzie.W każdej miejscowości od 5 do 50 osób. Propaganda Rosji mówiła o bandach UPA,banderowcach. Dzieło Chruszczowa i Berii spełniło swe zadanie. Oprócz krwi Polskiej,Ukraińskiej, Białoruskiej, Czeskiej na rękach zaszczepiono strach przed banderowcami, których sami stworzyli.

Stepan Bandera - bandyta czy wróg ludu wg Komunistycznej Rosji?

Stepan Bandera - bandyta czy wróg ludu wg Komunistycznej Rosji?

        Bandera, banderowcy, słowa które nawet w mediach padają by określić samo zło które w okresie wojny działo się na Ukrainie. Są to słowa niesprawiedliwe. Myślę, że celowo wywołane przez bolszewicką propagandę. Nie bronię tutaj wcale Stepana Bandery, który w pewnych kręgach nie był uważany za anioła. Był narodościowcem i to dosyć skrajnym. Był przede wszystkim antykomunistą którego rodzina  zaznała dużo ciepień ze strony NKWD. Nie zgadzał się też z polityką Polski wobec Ukrainy w okresie przedwojennym.

Życiorys Stepana Bandery

     Urodził się w rodzinie proboszcza greckokatolickiego Andrija Bandery i Myrosławy z domu Głodzińskiej (córki kapłana greckokatolickiego). Rodzina ze strony ojca zajmowała się rolnictwem i nie prowadziła działalności politycznej (z wyjątkiem ojca, który był posłem do parlamentu ZURL). Rodzina ze strony matki natomiast zajmowała się działalnością polityczną i społeczną – jeden z wujków, Pawło Głodzinśkyj, był jednym z założycieli Masłosojuzu i Silśkoho Hospodara, inny wujek, Jarosław Wesołowśkyj, był posłem do parlamentu wiedeńskiego.
Stepan był drugim dzieckiem w rodzinie – starsza od niego była Marta, a młodsi Ołeksandr, Wołodymyra, Wasyl, Oksana, Bohdan i Myrosława (zmarła w wieku niemowlęcym).
22 maja 1941 NKWD w związku z działalnością syna aresztowało ojca Stepana Bandery – ks. Andrija Banderę, który po śledztwie został zamordowany przez NKWD w Kijowie 10 lipca 1941. Tego samego dnia NKWD aresztowało również siostry Stepana: Marię-Martę i Oksanę. Obie zostały deportowane do Kraju Krasnojarskiego jako rodzina wroga ludu. Zostały zwolnione z zesłania w 1960, bez prawa powrotu na Ukrainę. Marta zmarła na Syberii w roku 1982, Oksanie w roku 1989 zezwolono na powrót na Ukrainę, gdzie zmarła w 2008. Trzecia siostra Stepana – Wołodymyra była aresztowana przez NKWD w 1946, skazana na 10 lat łagru, po zakończeniu wyroku powróciła na Ukrainę w 1956.
Andrij Bandera, jedyny syn Stepana Bandery przybył do Kanady w 1961. Tutaj po ukończeniu szkoły średniej studiował nauki polityczne na University of Manitoba w Winnipeg. Jego syn a wnuk Stepana Bandery, również Stepan (ur. 1970 w Winnegam w Kanadzie)

Początki działalności politycznej

   W 1927 Bandera wstąpił do Ukraińskiej Organizacji Wojskowej (UWO), która od 1920 działała nielegalnie w Polsce. Początkowo działał w wywiadzie, następnie w wydziale propagandy. Pierwszy raz został aresztowany, zresztą wraz z ojcem, w dniu 14 listopada 1928 w Kałuszu, za rozpowszechnianie ulotek UWO. Należał również do Związku Ukraińskiej Młodzieży Nacjonalistycznej^.. Stepan wyróżniał się w organizacji aktywnością społeczną – działał w „Silśkim Hospodarze”, „Łuhu”, „Sokole-Batku”, Ukraińskim Studenckim Klubie Sportowym, organizacjach studenckich.

Proces

    Stepan Bandera został 13 stycznia 1936 skazany na karę śmierci, którą na podstawie amnestii zamieniono na dożywotnie więzienie, za zorganizowanie zamachu na ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego. Bandery, jak i innych oskarżonych, bronili adwokaci: Łew Hankewycz i Ołeksandr Pawenćkyj ze Lwowa, Wołodymyr Horbowyj z Doliny, oraz Jarosław Szłapak ze Stanisławowa. Karę odbywał w więzieniach na Świętym Krzyżu i we Wronkach. W konsekwencji postawy na procesie i wyroku, dwudziestopięcioletni w chwili aresztowania Bandera stał się idolem części pokolenia młodych Ukraińców, swych rówieśników.

Lata 1939-1941

Przed napaścią III Rzeszy na Polskę, około Wielkanocy 1939 roku, Banderę przeniesiono do więzienia w Brześciu, z którego został wypuszczony 10 lub 13września 1939 roku w obliczu pogarszającej się sytuacji na froncie i bombardowań więzień przez Niemców. Bandera udał się pieszo, bocznymi drogami, w kierunku Lwowa. W powiecie kowelskim nawiązał kontakt z terenową siatką OUN, a w Sokalu – z zarządem terenowym OUN. Z Sokala, w towarzystwie Dmytra Majiwśkiego udał się do Lwowa (okupowanego już przez Sowietów), gdzie przybyli 27 września. Spotkał się tam w konspiracji z znanymi ukraińskimi działaczami politycznymi i społecznymi. We Lwowie przebywał około dwóch tygodni, nadzorując rozbudowę konspiracyjnej siatki OUN w Galicji. W drugiej połowie października Stepan Bandera, wraz z bratem Wasylem (który wrócił właśnie uwolniony z obozu w Berezie Kartuskiej) i czterema działaczami OUN, przekroczyli nielegalnie linię granicy okupacji sowiecko-niemieckiej na terenie II RP i udali się do Krakowa.
W tym czasie w OUN narastał wewnętrzny konflikt pomiędzy grupą młodych aktywistów, którzy doświadczenie zdobywali w pracy konspiracyjnej w kraju a starszymi działaczami przebywającymi na emigracji, z Andrijem Melnykiem na czele. Konflikt ten stał się podstawą rozłamu w OUN na frakcję OUN(B) (Stepan Bandera, Lew Rebet, Jarosław Stećko – banderowcy) i OUN (M) (melnykowcy). Andrij Melnyk traktował współpracę z Niemcami strategicznie^.

 Rozłam w Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.

Po rozłamie powstała konieczność utworzenia w ugrupowaniu banderowców nowej struktury bezpieczeństwa. Dlatego w 1940 r. Bandera wraz ze Stepanem Łenkawskym na tajnym spotkaniu podjęli decyzję o utworzeniu Służby Bezpeky. Zajmowała się ona rozpracowywaniem i zwalczaniem melnykowskiej frakcji OUN, wykrywaniem sowieckiej agentury, zbieraniem informacji o ewentualnych niemieckich represjach wymierzonych w OUN-B i ludność ukraińską.
Zdaniem Ryszarda Torzeckiego powołującego się na związanego z OUN historyka Petra Mirczuka we wrześniu 1939 r. tzw. Krajowy Prowid (Zarząd Krajowy) OUN pod kierownictwem Lwa Rebeta odmówił kategorycznie wykonania polecenia zarządu zagranicznego OUN (pod kierownictwem A. Melnyka) wszczęcia powstania antypolskiego, jako dywersji na rzecz Niemiec. Lew Rebet miał uważać, że wobec paktu Ribbentrop-Mołotow będzie to działanie wyłącznie w interesie ZSRR, które uważał za głównego wroga Ukrainy^.
Po ataku Niemiec na ZSRR i opuszczeniu Lwowa przez Armię Czerwoną  w budynku Proswity we Lwowie OUN-B, ku zaskoczeniu Niemców, ogłosiło deklarację niepodległości Ukrainy (Akt odnowienia Państwa Ukraińskiego), z tymczasową stolicą we Lwowie i powołało rząd ukraiński z premierem Jarosławem Stećko.

Aresztowanie i pobyt w obozie koncentracyjnym 1941-1944

   Adolf Hitler był zdecydowanie przeciwny koncepcji powstania państwa ukraińskiego, pragnąc wszystkich Słowian przekształcić w niewolniczą siłę roboczą imperialnej III Rzeszy. Podczas ostatecznych rozmów prowadzonych we wrześniu 1941 r. w Berlinie w gmachu byłej ambasady polskiej pomiędzy przedstawicielami Abwehry i OUN (B), zarówno Stepan Bandera, jak i Jarosław Stećko kategorycznie odmówili odwołania deklaracji niepodległości Ukrainy. W konsekwencji zostali 15 września 1941 osadzeni w więzieniu w Spandau. W późniejszym czasie Bandera i Stećko zostali przewiezieni do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen i osadzeni w odizolowanym od reszty obozu oddziale dla więźniów specjalnych tzw. Zellenbau, gdzie przebywali również m.in. pierwszy dowódca Armii Krajowej Stefan Rowecki, kanclerz Austrii Kurt Schuschnigg, czy premier Francji Edouard Daladier^. Cały kierowniczy aktyw OUN-B został również aresztowany i osadzony w więzieniach i obozach koncentracyjnych III Rzeszy.
Dwaj bracia Stepana Bandery (Wasyl i Ołeksandr) po aresztowaniu w końcu 1941 przez Gestapo zginęli w lipcu 1942 w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Członkowie OUN-B poddani masowym represjom niemieckim przeszli jesienią 1941 do konspiracji, organizując na początku 1943 Ukraińską Powstańczą Armię. Melnykowcy zdecydowali się na kontynuację współpracy z Niemcami i współuczestniczyli w organizacji w 1943 r. 14 Dywizji Grenadierów SS.

Działalność polityczna na emigracji

W Sachsenhausen Stepan Bandera przebywał do 27 września 1944 r., gdy uwięzieni przywódcy OUN(B) zostali zwolnieni przez Niemców z obozów koncentracyjnych. Grzegorz Motyka uważa, że fakt ten można wiązać z zawarciem w tym czasie nieformalnego układu między UPA melnykowców  a Niemcami dotyczącym współpracy dywersyjno-wywiadowczej przeciw ZSRR. Również uważa się, że zwolnienie Bandery było celowe, gdyż w ten sposób powiązano go z współpracą z Niemcami, na którą nie wyrażał zgody.
 W styczniu 1945 r. Bandera wyraził gotowość powrotu na Ukrainę i wzięcia udziału w walkach. W związku z tym 5 i 6 lutego, odbyła się narada Centralnego Prowodu OUN. Uznano, że przybycie Bandery to za duże ryzyko dla jego osoby.
Bandera mieszkał w Monachium, w amerykańskiej strefie okupacyjnej, ukrywając się pod nazwiskiem Stefan Popiel(wcześniej używał nazwisk Karpiak i Kaspar). W 1947 amerykański kontrwywiad wojskowy (CIC) określał go jako wyjątkowo niebezpiecznego, stale w drodze, często w przebraniu.  CIC podjął szeroko zakrojone próby poszukiwań Bandery, jednak zakończyły się one niepowodzeniem. Nie powiodły się także radzieckie próby odnalezienia i porwania Bandery w 1946 roku^.
      W przeciwieństwie do wywiadu amerykańskiego, który uznał Banderę za osobę niewiarygodną, Bandera znalazł uznanie brytyjskiego Secret Intelligence Service (MI6). Od 1949 roku MI6 zaczęło udzielać ZCz OUN wydatnej pomocy finansowej i logistycznej. Szkolono agentów i wysyłano ich drogą zrzutów lotniczych do USRR. Wywołało to sprzeciw CIA i Departamentu Stanu, tym bardziej, że agenci Bandery zwalczali siatkę szpiegowską konkurencyjnej grupy Hrynioch-Łebed wspieranej przez Amerykanów. Mimo to MI6 sponsorowało Banderę do 1954 roku.
W wyniku sowieckich prowokacji Brytyjczycy zerwali współpracę z ZCz OUN. Grupa Bandery kontynuowała działalność na własną rękę, finansując swoją siatkę szpiegowską fałszywymi dolarami. Publikowano własną gazetę i używano terroru wobec przeciwników politycznych. Zachodnioniemiecka policja szacowała, że do 1960 roku ugrupowanie Bandery dokonało po wojnie w NRF około 100 zabójstw. ZCz OUN przejściowo znalazły pomoc włoskiego wywiadu wojskowego (SIFAR) na początku 1956 roku. W marcu tego roku Bandera zaoferował swoje usługi wywiadowi zachodnioniemieckiemu (BND) w zamian za pieniądze i broń. Pomimo ostrzeżeń CIA Niemcy nawiązali z nim współpracę. Zapewniło mu to ochronę przed zamiarami bawarskiego rządu i lokalnej policji, które szykowały przeciw jego organizacji akcję z powodu różnorakich przestępstw – od fałszerstw do porywania ludzi.
Prowadzona przez Sowietów gra wywiadowcza podtrzymywała złudzenia Bandery i BND o istnieniu na Ukrainie silnego podziemia. Na Ukrainę i do Polski nadal byli wysyłani kurierzy i kilkuosobowe bojówki. Ta działalność wywołała irytację władz sowieckich. W 1957 r. Nikita Chruszczow nakazał zabójstwo liderów emigracyjnego OUN – Lwa Rebeta z OUN-Z i Stepana Bandery.

Śmierć

Stepan Bandera zginął 15 października 1959 roku w zamachu wykonanym w Monachium przez agenta KGB Bohdana Staszynskiego przy użyciu specjalnego pistoletu rozpylającego cyjanek ( podobno bezpośrednio w nozdrza). Staszynski po ucieczce na Zachód w roku 1960 podczas publicznego procesu przyznał się do skrytobójczego zabójstwa na rozkaz Kremla również innego lidera ukraińskiej emigracji – Lwa Rebeta. Za zabicie Bandery Staszynski otrzymał od Chruszczowa Order Czerwonego Sztandaru (podobnie jak Ramón Mercader Order Lenina za zabójstwo Trockiego). Zeznania Staszynskiego wstrząsnęły Kremlem. W konsekwencji afery Staszynskiego stanowisko utracił szef KGB Aleksandr Szelepin, którego zastąpił Władimir Siemiczastny. Władze sowieckie, obawiając się kolejnych podobnych kompromitacji, oświadczyły publicznie, że nie będą już więcej mordować swoich przeciwników za granicą. Przez dłuższy czas słowa dotrzymywano – na Kremlu zdano sobie bowiem sprawę, że szkody na arenie międzynarodowej powstałe na skutek zdemaskowania zamachu mogą przeważać nad korzyściami wynikającymi z likwidacji kolejnego oponenta.

^{Stepana Banderę można uważać za postać kontrowersyjną. Można polemizować z prowadzoną przez niego polityką w celu uzyskania przez Ukrainę niepodległości. Nie można mu natomiast przypisywać wszystkich zbrodni powstałych na terenach Ukrainy, Wołynia itp. Te okrutne i bestialskie zbrodnie to głównie działania hitlerowskich Niemiec i bolszewickiej Rosji oraz band Mielnika, który przysłużył się do aresztowania Bandery i kolaborował z hitlerowskimi Niemcami. Sam Bandera, jako wróg narodu w bolszewickiej Rosji, chętnie był używany w propagandzie rosyjskiej jako osoba odpowiedzialna za wszystko co złego wydarzyło się na Ukrainie.}
Nie usprawiedliwiam tu nikogo, nikogo nie oskarżam. Uważam jednak, że posługiwanie się określeniem banderowcy jako równoznacznym z bandytami  jest nie na miejscu. Dopisywanie zbrodni bolszewickich i hitlerowskich do jego osoby również nie jest na miejscu. Piszę to głównie do młodzieży która nie znając historii w tym zakresie bardzo łatwo rzuca publicznie wiele przykrych słów. Robię to również dla przyjaciół Ukraińców. Jako Polak jestem im po prostu to winien.

Mam też jedno pytanie. Do Polaków i Ukraińców, tych co malują faszystowskie znaki przy słowie Bandera. Aż tak nie znacie historii, czy to może aż tak jest zabawne. Pro hitlerowskim zbrodniarzem byli Melnykowcy.

Wilkołaki

Wilkołaki

1 lutego 2014 o 16:08

tłumaczenie przez słownik Google.

Wilkołaki -
(grupy przestępców oprawców NKWD w przebraniu grup partyzanckich Ukrainy)  ich barwy zbrodnie oun-UPA
Oryginał pochodzi z Oleg_Leusenko w wilkołaki zbrodnie NKWD, jej barwy to oun-UPAv - SOWIECKIEJ tajnej policji (NKWD-MGB-KGB) Grupy te oficjalnie został stworzone jako bandyckie, przez maszynę
propagandy ZSSR , jako  nacjonalistyczna  maszyna. Miały na celu zastraszenie, torturowanie, zabijanie ludności ukraińskiej (i nie tylko). Dowody na to zostały opisane w wielu zeznaniach, artykułach i książkach. Niestety większość z nich opublikowano w języku ukraińskim. Małe post w moim tłumaczeniu z Facebook, w szczególności to tylko pokazanie jaka cyniczna była Radziecka władza  i jej  Partia Komunistyczna. Jednak do dziś w niezależnej Ukrainie istnieją  simonenkovcy pod patronatem rządzącej Partii Regionów geroiziruût Stalina, ożywiają symbole radzieckiej władzy i szkalują ukraiński ruch Narodowy. Tak jest, następcy wilkołaków są nadal na czele władzy n
a Ukrainie i chwalą zbrodnie oprawców narodu ukraińskiego, oraz bratnich nam narodów:
Tak wygląda rys historyczny:
W październiku 1942 w poleskie najpierw powstały uzbrojone jednostki, która była początkiem powstania ukraińskiej powstańczej armii.

1. zawładnięcie ten historyczny moment dnia 14 października 1942 roku uznane w dniu powstania UPA.

2. z okazji dnia 14 października, co zbiega się z historycznych święto Kozak, został wprowadzony jako uroczysty dzień UPA.
Orzeczenie w sprawie ukraińskiej szef Rady wyzwolenia, który przewodził ruchowi rebeliantów z 30 maja 1947. Na białym tle oddziały ukraińskich partyzantów jako armię partyzancką, ukraińskiej powstańczej armii, zaczął się zjednoczyć w jesieni i na początku zimy 1942. W dniu powstania wybrał symboliczna. Wielkość UPA został nabyty na wiosnę 1943. Operował do połowy 1950 ' r.

Jednak na terenach zachodniej Ukrainy nie działała tylko partyzantka ukraińska. Coraz częściej widać było grupy uzbrojonych ludzi podającej się za partyzantów UPA. Kto to był? Tak trwało aż do pewnej daty.
Od 26 lipca 1945 r.-pod płaszczykiem oddziałów UPA na Ukrainie Zachodniej były 156 wywrotowe grupy Moskwa służb bezpieczeństwa. Rozmiar-1783. One wyeliminowane strony metra, zrobione 1980 na żywo-1142. Przez niekompletne pięciu lat po zakończeniu niemiecko-Radzieckiego wojny-od 20 lutego 1950-w Western obszary zostały 19 chekist ' wysyłki, które stanowiły dla 130 osób.

W ZSRR 1944-1953 karne narządów zniszczył około 153 tys. uczestników i zwolenników ukraińskiego podziemia, około 134 k. -zostali aresztowani. Z zachodnich regionach ZSRR na Syberię i północnej Rosji wywieziono 66 tys. rodziny prawie 204 tys. Ukraińcy.

"Uważają prawo do stworzenia specjalnej grupy ex-bandytów, powiedział w maju 1945 roku z Nikita Chruszczow, a następnie pierwszy sekretarz Komitetu Centralnego z CP (b) u trzeba dać im konkretne zadania, a po jego zakończeniu, można powiedzieć, że mają odkupił swoje winy i pozwolić im odejść." To było podczas występu na posiedzeniu sekretarzy regionalnych, szefów działów NKWD ZSRR i zachodnich regionach ZSRR.
Przez ponad rok z ukraińskiej powstańczej armii walczył radzieckich partyzantów regularnych jednostek, dywizje armii kontrwywiadu SMIERSZ i NKWD. Jednak naièffektivnejšie powstały specjalne grupy walki agent KGB. Pod pozorem oddziały UPA i OUN bojowników, terroryzował ludności cywilnej-obrócić go w ten sposób z ukraińskiego podziemia.
Specjalne patronirovalis′ powiatowych i urzędów powiatowych NKWD i w 1946 roku Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR. Były one od 3 do 50, a czasem więcej osób jako funkcjonariusze i byłych powstańców, którzy złożyli broń. Niektóre z nich uważa, że w obiecał amnestię, inne służby wywiadowcze ZSRR zatrudniony po niewoli i tortur. Ktoś nie wytrzymał nadużywanie przez rodzin zakładników, kogoś przekupić. Następnie zatrudniony musiał udowodnić "lojalność" władzy sowieckiej. "Bojowników otrzymywali pracy agentów do infiltracji OUNovskoe ziemią lub oddziały UPA do przechwytywania lub zabicia przywódców OUN-UPA, Ławrientij Beria podać w lipcu 1945, ludowego komisarza spraw wewnętrznych z Pâsnyj Vasil ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. – W przypadkach, gdy agent bandyta, który dołączył do gangu lub metra OUN było zniszczenie fizyczne lub przechwytywania Manager-vatažka jego zadaniem było kompromis przywódca gangu miejscowych ziemią lub do wzmocnienia i zwiększenia wewnętrznego rozkładu gangu lub lokalnego oddziału OUN.
Większość dokumentów sowieckich na specboevikah NKWD-MGB, który pod przykrywką ukraińskich powstańców zniszczone w archiwach KGB, 1990. Dzisiaj znaleźli kilkadziesiąt, głównie ze względu na fakt, że były rozproszone w różnych zbiorów Archiwum państwowe oddział Ukrainy i regionalne departamenty SBU, centralnego Archiwum Państwa organizacji społecznych, do starego archiwum Instytutu historii partii w Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Ukrainy i archiwów regionalnych.
Utwierdzonym jako fundament.10 OUN charakteryzuje przede wszystkim przez fakt, że powstańcy mają, zwłaszcza ich przywódców, są doświadczeni nielegalnych imigrantów i konspiratorami, posiadają wieloletnie doświadczenie wroga działalność; są w stanie szybko skorygować agentów wgląd w zależności od sytuacji panującej, "odczytuje Uwaga raport, który był drugi urząd, zastępca szefa kontrwywiadu, MGB USSR podpułkownik Leonid Pastel′nâk 25 września 1949 roku. A następnie napisał:"W tym środowisku, agenta  grupy bojowe bardzo często wprowadzają bezcenne w śledzeniu chekist i oun metra i jego gang. Doświadczenie w stosowaniu specjalnych grup agenta walki pokazuje, że one szybko daje rezultaty, pod warunkiem, głębokiej wiedzy osób zaangażowanych w sprawę, jego przedstawiciele, trzeci kombinacji dźwięku i technologii stosowania tych grup."
Ponadto prawie 90 stron tekstu są przykłady grup agenta walki "sukcesów". Dokument ten jest klasyfikowany jako "ściśle tajne" ukraiński bezpieczeństwa szef por Serhij Savchenko kazano do przodu do wszystkich szefów urzędów MGB zachodnich regionów. Prawdopodobnie jako instrukcja.
Oto jeden przykład, który został złożony przez Pastel′nâk. 5 kontroli iûnâ1949-agenta akcja "Danilo MGB Drohobycz, że kontakt z lokalnym przywódca OUN w pseudo"Miko". Poprosił go do przyłączenia się do dostaw produktów metra bojowników. W tygodniu "Danilo" powiedział, że otrzymał od "Miko" żywności i trzeba je oddać do managerów OUN. W zarządzaniu MGB "Daniel" otrzymał dawkę miš′âka. Które agent ma produktów przetworzonych i sklasyfikowane pomnika undergrounders. Potem poszedł do domu. Kiedy wrócił na godzinę później, znalazłem zatrute propagandy szef dzielnicy oddział OUN "Andrzej", na czele grupy uzbrojonych "i" oddział dzielnicy pielęgniarek Czarnohory "Chłop". Służba bezpieczeństwa OUN zajęte "Daniel". Podczas przesłuchania powiedział, że podziemny bojowników zabitych stanichny "Miko". Oddalił i wyposażone w jego miejsce, "Daniel"."Aby sprawdzić urządzenie w akcji, zdecydowałem się wykonać operację na eliminacji Blackamoor," zgłosił do ich podawania w dniu 3 stycznia 1945 roku siedziba chekist "Specjalna grupa" były podziemne burmistrza Alexander Sokolov. – Jesteśmy u progu nagle pośród chaty, gdzie było bójki. Czworo bandytów byli w chacie, 2 w, ukrywają się w chacie strzał z karabiny maszynowe i karabiny szturmowe. Złamaliśmy ich wszystkich, bijatyka z granatów, które również zabił dwie chaty spłonął. (…)W tej samej operacji, powiedział mi, błagam. Koropeckogo RO NKWD wieś Komarówka że predsel′soveta ma ścisły związek z lokalnym boevkoj "Treguba" boevki pojawia się i nic o "Treguba" w miejscowości nie raport. Przy firmie pokrycie tam, zrobiłem ingerencji w miejscowości. Specgruppoj noc weszliśmy wieś pod przykrywką gang aresztowany predsel′soveta jako SA, oskarżając go o zdradził caly kontyngent (sklep spożywczy podatku Krayina»). Twierdził, że nienawidzi władzy radzieckiej i zawsze pomaga bandytów, o nazwie nicki bandytów z którymi on współdziała. Udawaliśmy, że wolę powiesić, ale później odpuszczone, dali mu 30 Polaków i w lewo. "
Kupiłem prowokacji i szef wsi Rady wieś Stanisław Jabłonów prądu elektrycznego obwodu Iwano-Frankowsk. Sokołow kontynuuje: "nocą weszła wsi i zapytał predsel′soveta, jeśli mają rodziny w miejscowości konie i wozy, opuszczony przez kurenem. UPA odpowiedział, że jego wieś ma 15 koni i ośmiu wagonów, pozostawione przez kurenem "Rezuna". Te konie i wozy mamy zabrał, predsel′soveta wydane potwierdzenie, że konie i wozy z kurenem "szybko" z wioski staničnogo (nie pamiętam jego nazwy). Objął szmatę UPA dla koni, mówiąc, że on będzie narzekać na nas "Rezunu", który możemy zabrał jego konie. Następnie wzięliśmy go z nimi, zabity i wrzucono do studni.
Następnie, Sokoły wziął ich specgruppu do dzielnicy, w centrum jest Czortków Tarnopol- i przekazany do lokalnych detektyw oficer NKWD. Wysyłki takiego tłumaczenia z jednego obszaru do drugiego jest często praktykowane aby zapobiec ekspozycji i eliminacji. "Kiedy stał się po raz kolejny wziąć grupy, zobaczył, że grupa jest otwarta, napastnicy zaczęli ukraść, sprzedają i vorovannoe propivat′ i specjalnej grupy był gangu. Ale tej analizy było pozytywne aspekty za kradzieże i rajdy spaâlis′ ludzi i chęć ucieczki jest już tam, "Sokolov napisał w raporcie. Do osiągnięć w walce z ukraińskiej metra Przewodnik Tarnopol Regionalnego Komitetu NKWD i CP (b) miał głównych Sokołowa satysfakcjonujące złota gwiazda bohatera Związku Radzieckiego.
Specboevok MGB zamachy są takiej wielkości, że prokurator z dzielnicy MHD płk Grigorij Košapskij sprawiedliwości w lutym 1949 r. wysłał memorandum Nikita Hpyŝevy "o faktach, rażące naruszenie prawa sowieckiego w działaniach tzw MGB specjalne. W szczególności, napisał: "w marcu 1948, specjalne grupy, kierowany przez agenta MGB"Winged", dwukrotnie odwiedził mieszkańców domu z. Gricki Dubovickogo powiat równe regionu Palamarčuka Gordeâ Sergeevich, 62 lata stary i, pozowanie jako przestępców" opanowane, "IAN Palamarčuka G.s. i jego córki Palamarchuk A.g. i Palamarchuk Z.g., oskarżając ich o rzekomo" dał władze MGB narodu ukraińskiego. "Skrzydlate "i członkowie jego grupy był torturowany g. a. Palamarchuk i Palamarchuk, Z.g. wisiał, wylewa się woda w nosie i ciężko pobity, wymuszone Palamarchuk Z.g. i Palamarchuk A.g. zaświadczyć, że nie były związane organy IHB, ale, wręcz przeciwnie, były związane z członków ukraińskiej nacjonalistycznej metra. Członkowie rodziny Palamarčuka specboevki byli ostrzegani, że jeśli ośmieli się Państwa władze sowieckie do odwiedzenia ich domu, bandyci będzie masakra im.
W nocy z 22 lipca 1948 roku, od wsi Podvysocke teraz Radivilivskogo dzielnicy Rivenŝine, Grupa obrony wycofał do lasu, mieszkaniec Fedor Kotlovskogo. Uczestnicy grupy ad hoc był torturowany, zarzucając, że on w domu często stop pracowników spośród sovpartaktiva, i że on rzekomo dał się władzy radzieckiej. Prowokacyjne działania te zostały zaprojektowane przez tortury i śmierć zagrożenia, zmuszając Kotlovskogo do składania zeznań, że on jest wrogiem Państwa Radzieckiego. Wyniku tortur Kotlovskij był leczony w szpitalu z 27 lipca do 27 sierpnia 1948 w szpitalu, Kotlovskomu F.l. doznał poważnych obrażeń, z objawami wstrząsu mózgu i omertvleniem tkanek miękkich ciała.
Codziennie čekistskie bojowników zajętych lasu 17-letnia Nina Ripnickuû z tej samej miejscowości. Stalowe tortur będąc przesłuchiwany: "Repnickuû," specjalnej grupy "ciężko pobity, wisiał nogami, były wstrzykiwany trzymać penisa i potem zgwałcona. W dół i Repnickaâ został wyrzucony w lesie, gdzie znaleźć męża i przewieziony do szpitala, gdzie był traktowany przez długi czas. "

Wreszcie, Košarskij prokurator powiedział: "dowody sugerują, że rażąco prowokacyjny i sprytny pracy kilku grup specjalnych i pozwolił im do samowoli i nadużyć miejscowej ludności nie tylko nie ułatwiają zwalczanie bandytyzmu, ale raczej komplikuje to, osłabienia władzy radzieckiej prawa. Powyższe przykłady pokazują, że działania tak zwanych MGB specjalne jest wymawiane gangster, anty-radzieckich w przyrodzie i, oczywiście, nie może być uzasadnione przez jakieś zagadnienia operacyjne.
Ubolewał "specjalnej grupy" i Minister w wewnętrzne sprawy z USSR Timothy Strokach, byłego szefa centrali ruchu partyzanckiego. «Niedawno zarejestrowana liczba przypadków, gdzie osoby, które są członkami sieci Agent operacyjny MGB zachodnich regionów Ukrainy byli organizatorzy i uczestnicy grup rabunkowych, napisał w 9 czerwca 1949 roku raport Uwaga do ministra spraw wewnętrznych ZSRR Sergey Kruglovu. MGB-pracowników przekazania ich broni. Każdy, kto ma związek z przestępców, nie w kontroli, nie podnieść je, działając pod przykrywką OUNovskih bandytów, grabieży i kradzieży ludność cywilną."
Po walki i zabijania tych ciał zabitych byli mężczyźni bezpieczeństwa stacji UPA lub biuro regionalne NKWD lub MGB. Było kierowanych na identyfikację krewnych przechwyconych metra bojowników, lub lokalnych mieszkańców. Zabitych zostało sfotografowane i protokołu identyfikacji. Ciała leżących w celu terroryzowania mieszkańców, a następnie "potajemnie pochowany. Miejsca były trzymane w tajemnicy.

tekst: Jaroslav Fajzulìn, kandydat ìstoričnih, Zdjęcie: badania vizvol′nogo Ruh/cdvr.org.ua

foto: Służba Bezpieczeństwa NKWD terroryzował mieszkańców, podszywa się oddziały UPA

TEKST ORYGINALNY:

Оборотни ( уголовники переодетые в форму палачей НКВД ) своими зверствами компрометировали ОУН-УПА 

Оригинал взят у oleg_leusenko в Оборотни НКВД своими зверствами компрометировали ОУН-УПА

О том, что спецслужбы СССР (НКВД-МГБ-КГБ) официально создавали бандитские отряды под личиной националистов и с целью агитпропа запугивали, истязали, убивали украинское население описано во многих свидетельствах, статьях и книгах. К сожалению, большинство из них издано на украинском языке. Небольшой пост в моем переводе из ЖЖ, лишний раз подтверждает, насколько циничной была советская власть вообще, и компартия в частности. Однако, сегодня как бы в независимой Украине по сей день симоненковцы под патронатом правящей партии регионов героизируют Сталина, реанимируют советскую символику и очерняют украинское национальное движение. То есть, наследники оборотней по сей день находятся у кормила власти и прославляют в Украине преступления палачей украинского народа:

Originally posted by serg4244at «Ночью мы вошли в село под видом банды».

«В октябре 1942 года на Полесье созданы первые вооруженные отряды, что послужило началом создания Украинской Повстанческой Армии.

1. Для фиксирования этого исторического момента день 14-го октября 1942 года признается днем создания УПА.

2. Для чествования этого момента день 14-го октября, который совпадает с историческим казацким праздником Покровы, вводится как праздничный день УПА».

Постановление Украинского главного освободительного совета, который руководил повстанческим движением, от 30 мая 1947-го. Разрозненные отряды украинских партизан в единое партизанское войско – Украинскую повстанческую армию – начали объединяться осенью – в начале зимы 1942 года. Днем ее основания выбрали символическую дату. Размаха УПА стала приобретать с весны 1943-го. Действовала до середины 1950-х гг.

По состоянию на 26 июля 1945-го под видом отрядов УПА в Западной Украине действовали 156 специальных диверсионных групп московских спецслужб. Численность – 1783 человека. Они ликвидировали 1980 участников подполья, захватили живыми 1142 человека. Через неполных пять лет после завершения немецко-советской войны – состоянием на 20 февраля 1950-го – в западноукраинских областях действовали 19 чекистских спецгрупп, которые насчитывали 130 лиц.

На протяжении 1944–1953 годов советские карательные органы уничтожили приблизительно 153 тыс. участников и сторонников украинского подполья, около 134 тыс. – арестовали. Из западных областей УССР в Сибирь и на север СССР депортировали 66 тыс. семей – почти 204 тыс. украинцев.


Чекисты терроризировали население, маскируясь под отряды УПА

«Я считаю правильным создание спецгрупп из бывших бандитов, – заявил в мае 1945-го Никита Хрущев – тогдашний первый секретарь ЦК КП(б)У. – Нужно им дать одно конкретное задание, и когда его выполнят, можно сказать, что они свою вину искупили, и отпустить их». Было это во время выступления на совещании секретарей обкомов, начальников управлений НКГБ и НКВД западных областей УССР.

Уже больше года с Украинской повстанческой армией воевали советские регулярные части, партизанские отряды, отделы армейской контрразведки СМЕРШ, НКВД. Однако, наиэффективнейшие были созданы чекистами специальные агентурно-боевые группы. Под видом отрядов УПА и боевиков ОУН они терроризировали гражданское население – чтобы отвернуть его таким способом от украинского подполья.

Спецгруппы патронировались районными и областными управлениями НКВД и созданным в 1946-м Министерством госбезопасности УССР. Входили в них от трех до 50, а временами и больше лиц – как чекистов, так и бывших повстанцев, которые сложили оружие. Кое-кто из них поверил в обещанную амнистию, других советские спецслужбы завербовали после плена и пыток. Кто-то не выдержал издевательств над взятыми в заложники семьями, кого-то подкупили. Далее завербованные должны были доказать свою «преданность» советской власти. «Агенты-боевики получали задания проникать в ОУНовское подполье или в отряды УПА для захвата или физического уничтожения руководителей ОУН-УПА, – докладывал Лаврентию Берии в июле 1945-го нарком внутренних дел Украинской ССР Василий Pясный. – В тех случаях, когда агент-боевик, который влился в банду или подполье ОУН, не имел возможности физического уничтожения или захвата руководителя-ватажка, его заданием была компрометация вожака банды или местного подполья для усиления и активизации внутреннего разложения банды или местной организации ОУН».

Большинство советских документов о спецбоевиках НКВД-МГБ, которые действовали под видом украинских повстанцев, уничтожены в архивах КГБ 1990 года. На сегодня их найдено несколько десятков – прежде всего благодаря тому, что были распылены по разным фондам Отраслевого государственного архива СБУ и областных управлений СБУ, Центрального государственного архива общественных организаций, – прежний архив Института истории партии при ЦК Компартии Украины – и областных архивов.

«Особенность ОУН характеризуется прежде всего тем, что оуновцы, особенно их главари, являются опытными нелегалами и конспираторами, обладают большим многолетним опытом подпольной вражеской деятельности; они являются способными разведчиками, умеющими быстро перестраиваться в зависимости от складывающейся обстановки», – говорится в докладной записке, которую составил заместитель начальника Второго управления, контрразведки, МГБ УССР подполковник Леонид Пастельняк 25 сентября 1949-го. А далее писал: «В этой обстановке агентурно¬боевые группы очень часто приносят неоценимую помощь в чекистской работе по розыску и ликвидации оуновского подполья и его банд. Опыт по использованию специальных агентурно-боевых групп показывает, что их применение быстро дает эффективный результат при непременном условии глубокого знания агентурного дела, его фигурантов, все¬сторонне продуманных комбинаций и техники применения этих групп».

Далее на почти 90 страницах текста приводятся примеры «успешной деятельности» агентурно-боевых групп. Настоящий документ под грифом «Совершенно секретный» министр госбезопасности УССР генерал-лейтенант Сергей Савченко приказал переслать всем начальникам управлений МГБ западноукраинских областей. Вероятно – как инструкцию.

Вот один из примеров, которые подавал Пастельняк. 5 июня1949-го агент-боевик Дрогобычского управления МГБ «Данило» сообщил, что установил связь с местным руководителем ОУН по псевдо «Мико». Тот просил его приобщиться к снабжению продуктами подпольщиков. За неделю «Данило» донес, что получил от «Мико» пищу и должен передать их руководителям районного отряда ОУН. В управлении МГБ «Даниле» выдали дозу мишьяка. Которым агент обработал продукты и отнес подпольщикам. После этого пошел домой. Когда через час вернулся, то обнаружил отравленными руководителя пропаганды районного отряда ОУН «Мирона», руководителя вооруженной группы «Черногора» и санитарки районного отряда «Крестьянку». Служба безопасности ОУН схватила «Данила». На допросе тот заявил, что подпольщиков убил станичный «Мико». Того отстранили от работы, а на его место назначили «Данила».

«Чтобы проверить группу в бою, я решил с ней провести операцию по ликвидации группы «Арапа», – отчитывался своему руководству 3 января 1945-го руководитель чекистской спецгруппы из бывших подпольщиков майор Александр Соколов. – Мы на заре неожиданно окружили хату, где был схрон. Четверо бандитов было в хате, двое – в схроне, которые были в хате стали отстреливаться из пулеметов и автоматов. Мы их всех перебили, схрон забросали гранатами, где тоже убили двоих – хату сожгли. (…) В этой же операции мне сообщил нач. Коропецкого РО НКВД о том, что предсельсовета села Комарувка имеет тесную связь с местной боевкой «Трегуба» и ничего о появлении боевки «Трегуба» в селе не сообщает. Взяв на прикрытие роту автоматчиков, я сделал рейд в это село. Спецгруппой ночью мы вошли в село под видом банды, арестовали предсельсовета как СБ, обвинив его в том, что он выдал весь контингент (продуктовый налог – «Країна») Советской власти. Он нас уверял, что ненавидит Советскую власть и всегда помогает бандитам, назвал клички бандитов, с которыми он поддерживает связь. Мы делали вид, что его хотим повесить, но потом простили, дали ему 30 палок и ушли».

Купился на провокацию и глава сельсовета села Яблунив Станиславской области – нынешняя Ивано-Франковщина. Соколов продолжает: «Ночью мы вошли в село и спросили у предсельсовета, есть ли у него в селе лошади и повозки, оставленные каким-либо куренем. Тот нам ответил, что у него в селе есть 15 лошадей и восемь повозок, оставленных куренем «Резуна». Этих лошадей и повозки мы забрали, предсельсовета выдали расписку, что лошади и повозки забраны куренем «Быстрого» из станичного села (клички его не помню). Он стал с нами ругаться за лошадей, говоря, что он на нас пожалуется «Резуну», что мы забрали его лошадей. Тогда мы забрали его с собой, убили и бросили в колодец».

Впоследствии Соколов отвел свою спецгруппу к Черткову – райцентру на Тернопольщине – и передал местному оперуполномоченному НКВД. Такие переводы спецгрупп из одного района в другой практиковали часто – во избежание их разоблачения и ликвидации. «Когда я снова стал принимать группу, то увидал, что группа сильно разложилась, боевики стали воровать, ворованное продавать и пропивать, и спецгруппа стала иметь вид уголовной банды. Но все же это разложение имело и положительные стороны – на кражах и пьянках люди спаялись и желания бежать уже не было», – писал Соколов в том же рапорте. За достижения в борьбе с украинским подпольем руководство НКВД и Тернопольского обкома КП(б)У представили майора Соколова к награждению Золотой звездой Героя Советского Союза.

Бесчинства спецбoевок МГБ приобрели такой размах, что прокурор Украинского округа войск МГД полковник юстиции Григорий Koшapский в феврале 1949 года послал Никите Хpyщевy докладную записку «О фактах грубого нарушения советской законности в деятельности т. н. спецгрупп МГБ». В частности, писал: «В марте 1948 года спецгруппа, возглавляемая агентом МГБ «Крылатым», дважды посещала дом жителя с. Грицки Дубовицкого р-на Ровенской области – Паламарчука Гордея Сергеевича, 62 лет, и, выдавая себя за бандитов «УПА», жестоко истязала Паламарчука Г.С. и его дочерей Паламарчук А.Г. и Паламарчук З.Г., обвиняя их в том, что, якобы они «выдавали органам МГБ украинских людей». «Крылатый» и участники его группы подвергали пыткам Паламарчук А. Г. и Паламарчук З.Г., подвешивали, вливали им в нос воду и, тяжко избивая, заставили Паламарчук З.Г. и Паламарчук А.Г. дать показания, что они с органами МГБ связаны не были, а, наоборот, были связаны с участниками украинского националистического подполья. Участники спецбоевки предупредили членов семьи Паламарчука о том, что если они посмеют заявить органам Советской власти о посещении их дома бандитами, то над ними будет учинена расправа».

В ночь на 22 июля 1948 года из села Подвысоцке, в настоящее время Радивиливского района на Ривенщине, спецгруппа вывела к лесу местного жителя Федора Котловского. Его «участники спецгруппы подвергали пыткам, обвиняя в том, что у него в доме часто останавливаются работники из числа совпартактива, и в том, что якобы он выдавал органам Советской власти бандитов. Эти провокационные действия преследовали цель: путем истязаний и угрозы лишения жизни, заставить Котловского дать показания, что он является врагом Советской власти. В результате истязаний Котловский находился на излечении в больнице с 27 июля по 27 августа 1948 г. По заключению больницы, Котловскому Ф.Л. были нанесены тяжкие телесные повреждения, с явлениями сотрясения мозга и омертвлением мягких тканей тела».

За сутки чекистские боевики забрали в лес 17-летнюю Нину Рипницкую из того же села. Стали истязать: «Допрашивая Репницкую, участники спецгруппы тяжко ее избивали, подвешивали вверх ногами, вводили в половой орган палку, а затем поочередно изнасиловали. В беспомощном состоянии Репницкая была брошена в лесу, где ее нашел муж и доставил в больницу, в которой находилась продолжительное время на излечении».

Напоследок прокурор Кошарский отмечал: «Как показывают факты, грубо провокационная и не умная работа ряда спецгрупп и допускаемые их участниками произвол и насилие над местным населением не только не облегчают борьбу с бандитизмом, а, наоборот, усложняют ее, подрывают авторитет советской законности… Из приведенных выше примеров видно, что действия т.н. спецгрупп МГБ носят ярко выраженный бандитский, антисоветский характер и, разумеется, не могут быть оправданы никакими оперативными соображениями».

Сетовал на спецгруппы и министр внутренних дел УССР Тимофей Строкач, бывший руководитель Центрального штаба партизанского движения. «За последнее время зарегистрирован ряд случаев, когда лица, состоящие в агентурно-оперативной сети органов МГБ западных областей Украины, являлись организаторами и участниками грабительских групп, – писал 9 июня 1949 года в докладной записке министру внутренних дел СССР Сергею Круглову. – Работники МГБ вручают им оружие. Тех, кто имеет связь с преступниками, не контролируют, не воспитывают, в результате чего они, действуя под видом ОУНовских бандитов, занимаются грабежами и кражами у мирного населения».

После боев и карательных акций тела убитых воинов УПА чекисты везли к райотделу или областному управлению НКВД или МГБ. Там проводили опознание – приводили родственников, захваченных в плен подпольщиков, или местных жителей. Убитых фотографировали и составляли протокол опознания. Тела оставляли лежать для запугивания местного населения, а затем «негласно погребали». Места захоронений были засекречены.

текст: Ярослав Файзулін, кандидат історичних наук, фото: Центр досліджень визвольного руху / cdvr.org.ua

Источник: Gazeta.ua

Repost