PYTANIE

Wierzysz w cuda?
Spróbujemy, może coś
z tych cudów nam się uda?
Kiedy tak w niewiedzy żyć będziemy,
Nigdy prawdy o tym - nie poznamy,
Nigdy  nic się sami  - nie dowiemy.
Jak żyć w samotności wiemy - mamy wprawę,
Ale razem z sobą, temat na nie jedną dobrą kawę.
Może jednakby spróbować razem warto?
W noc ciekawiej, dzień też wspólnie spędzać chyba raźniej,
Zamiast po zakupu, można razem wpaść pod prysznic, 

   Albo pójść na spacer,  lub do kina, 

Gdzie widzowie dawno z niego wyszli..?









  (21.08)...... Dzisiaj po pewnej rozmowie dopisałem ciąg dalszy:

Kiedyś, może, komuś ten pierścionek się dostanie.
Może teraz patrzy na mnie jak na serek patrzy kruk.
Przestań pisać mówi mi kochanie, durnia z siebie robisz,
Tak nie można, wyrzuć wszystko zaraz gdzieś.. na bruk.

Po co ludzi kokietujesz kiepskim wierszem?
Twoja proza też do luftu przecież jest.
Czy nie widzisz durnia robią z ciebie jeszcze
A ty sam do ognia garnc oliwy - wlewać chcesz.

Smutno po tych słowach jakoś się zrobiło,
Bo nie piszę, by poklasku była moc.
Czasem komuś, jest napisać bardzo miło,
Łatwiej mija w samotności dzień i noc.

Ten pierścionek wirtualny czeka
Na okazję, czasem myślę, nawet, że na cud .
Nie wiem, to jest temat rzeka,
A ja czasem w sercu, czuję taki zimny lód.