ZAPRASZAM

sobota, 28 czerwca 2014

Ławka we Lwowie





W parku na ławce jest jakaś para,
Taka dojrzała, nie całkiem stara.
Na twarzy chociaż życia katusze,
Lecz widać u nich tą młodą duszę.


Ona spogląda wprost w jego oczy,
Myśli - ten chłopak jest przeuroczy.
On też spogląda czule w jej lico,
Ty jesteś śliczna moja pannico.

I chociaż deszczyk padać zaczyna,
Na ławce siedzą - chłopak i dziewczyna,
Ktoś powie starzy lub brzydcy oboje,
Ja powiem młodzi,.... bo są we dwoje.

Bo kiedy miłość zagląda w oczy,
Świat nie istnieje,  nic się nie toczy.
Czas tak by jakby -stanął, zatrzymał,
Zawsze jest wiosna, a nigdy zima.  

Nie wiem od kiedy na ławce we Lwowie,
Tych dwoje ludzi siaduje sobie,
Lecz wiem, że widok taki mnie wzruszył,
Czemu? To samo też jest i w mej duszy.


Choć po jesieni zawsze jest zima,
Nie ta ławeczka, lecz ta dziewczyna.

I wciąż ta sama miłość na twarzy,
Serca, zostały i wyraz twarzy,

26 komentarzy:

Anonimowy pisze...

Tak to, prawda kiedy ludzie kochają się, to zawsze jest ta młodość . Zawsze są chłopcy i dziewczęta. Powłoka się wtedy nie liczy. Serce widzi więcej niż oczy. Widzi drugą młodą duszę. Wtenczas zawsze ma się te naście lat. Dobry wiersz, łapie za serce. Pozdrawiam, Tania

Anonimowy pisze...

Basia Rejniewicz
Prześlicznie sentymentalne. Dziękuję.

Anonimowy pisze...

Popłakałam się, czy Ty musisz zawsze być tak sentymentalny? ...... Bądź, bądź..... nie zmieniaj sie, wybacz , nie mogę, beczę cały czas. Nie wiem czemu, ze szczęścia, ..wspomnienia, nie wiem. Ale to zrobił Twój wiersz. Tak taka jest prawda... Twój ten wiersz.... Przepraszam...

Unknown pisze...

Basia, taki komentarz wkleiła na Facebooku. Jest piękny, dziękuję za te słowa...

Anonimowy pisze...

Dziękuję również prof Наталья Урсу która na fb napisał:
" Wspaniały wiersz, Wojtku!!! "
- To ja dziękuję za tak wspaniałych jego odbiorców.

Anonimowy pisze...

Wiersz jest uroczy. Cudownie byłoby coś takiego znaleźć, jednak nie każdemu jest to dane.Tobie życzę abyś kiedyś usiadł na ławeczce i spojrzał w oczy jakiejś pięknej kobiecie i widział jaką miłością ona ciebie darzy

Unknown pisze...

Dziękuję.

Unknown pisze...

Przepraszam, że te podziękowania wkleiłem jako osoba anonimowa, ale pisałem je nie z mojego komputera. Jeszcze raz dziękuję.

Unknown pisze...

Dziękuję za miłe słowa. Myślę, że każdemu to jest dane kto potrafi prawdziwie kochać, dla kogo ta druga osoba jest kimś najważniejszym na świecie. Wtenczas nie widać zmarszczek tylko młode serce. Ale masz rację, nie każdy tak potrafi patrzeć. Większość ludzi patrzy na drugiego człowieka tylko oczami.

Unknown pisze...

Myślę, że ja spotkałem taką dziewczynę, ten wiersz napisałem dla niej. Chciałbym, żeby ona w ten sposób na mnie zawsze patrzyła i pozwoliła mi widzieć w sobie młodą piękną dziewczynę. Chcę jej podziękować za to , że jest tymi słowami:
Dziękuję za noce, dziękuję za sny,
Dziękuję za miłość i cudowne dni.
Dziękuję za szczęście i za Twój czas,
Tak cenny, bo przecież niewiele go masz.
Dziękuję za noce, dziękuję za sny,
Dziękuję za miłość i cudowne dni.
I gwiazdy i słońce, niech każdy to wie,
Dziękować chce....

Unknown pisze...

Dziękuję również Marcie Dutkiewicz - Schmidt która napisała również na Facebooku takie słowa:
Marta Dutkiewicz-Schmidt
To bardzo piękny wiersz. w ostatniej zwrotce chyba zapomniał Pan dodać e do w, czyli we Lwowie, tak, jak w tytule jest napisane. Właśnie dzisiaj przypadkiem trafiłam na przepiękny i wzruszający ślub. Para wyglądała na po 70 siątce, byli , widać w dość dobrym zdrowiu. Wszystko działo się w kameralnej atmosferze, obecna jedynie rodzina i przyjaciele. Czuło się coś wyjątkowego pomiędzy nimi, czyli małżonkami zaślubionymi: wielki szacunek wzajemny i radość, porozumienie bez słów i ich własny wspólny świat. Najwyraźniej byli też wierzący. Wielce się wzruszyłam. Ci ludzie w starszym wieku znaleźli swój skarb i czuli, że ten skarb im dany jest wielkim darem dla nich.
- Błąd oczywiście poprawiłem, przepraszam wszystkich Lwowiaków. Tak masz rację, taki widok jest śliczny i wzruszający. Dziękuję za ten piękny opis ludzkich uczuć.

Unknown pisze...

Pani Marta Dutkiewicz-Schmidt w odpowiedzi napisała:
Dla mnie przede wszystkim ten wiersz jest bardzo piękny, takie słowa z serca, no i poetyckie. Tylko poeta umie tak wyrazić miłość, którą w sobie nosi.
4 min · Nie lubię · 1
- I tak dorosły facet zaczął się czerwienić, kiedy dziewczyna po PWST pisze tak wielkie słowa. Dziękuję Pani Marto, a może Marto ? - Wojtek.

Anonimowy pisze...

Wzruszający widok. Dwójka ludzi patrzących na siebie z uwielbieniem. Do tego cudowny wiersz. Miłość potrafi sprawić, że widzimy tylko piękno. Tylko poeta i bardzo wrażliwa osoba potrafi tak pięknie mówić. Wzruszył mnie ten wiersz.

Unknown pisze...

Dziękuję również Evie która napisała na FB:
Ewa Maria Gorzynski
Dziekuje Wojtku. Uroczy, sentymentalny wiersz , ktory "lapie" za serce

Anonimowy pisze...

Marta Dutkiewicz-Schmidt na fb napisała:
Ten wiersz także bardzo mi się podoba, to na dodatek jest taki prezent dla ukochanej osoby.

Unknown pisze...

Tak prawda to prezent, podziękowanie....

Unknown pisze...

Ślicznie dziękuję. Znowu piękne słowa pełne uznania. Naprawdę wiersz ten pisałem prawie na kolanie pod wpływem chwili, tak po prostu z serca. Inspiracją dla mnie była ta Lwowska ławka i spojrzenia tych ludzi. Pomyślałem jakie to piękne, jakie to moje. Dlaczego ludzie w pewnym wieku nie mają czuć się jak młoda dziewczyna i młody chłopak. To powłoka nam się zmienia. Dusza jest ciągle ta sama. Kiedy się kocha, zawsze młoda, silna, namiętna. Kiedy patrzy się sercem, świat staje się inny, osoba z którą jesteśmy zawsze jest śliczna, najpiękniejsza... to przecież takie normalne....

Unknown pisze...

Na stronie Львів (Lviv) jest komentarz:
Андрій Апо
Любофь я б сказав!!!

Unknown pisze...

Tak Андрій, masz rację to miłość.

Unknown pisze...

Taniu kiedy się kocha ..... Masz rację... zawsze jest dziewczyna i chłopak. Tylko tak , nie inaczej :)

Unknown pisze...

Kiedy coś człowieka wzruszy, to człowiek nie płacze, tylko mu się oczy trochę ze szczęścia pocą ...

Anonimowy pisze...

Wojtku, a raczej Pawle, bo tak przyjaciele (z tego co pamiętam), mówią na Ciebie, wiersz jest piękny. Brać miłość każdy potrafi, ale dać ją - niewielu. Dałaś znowu dowód na to, że prawdziwa bezinteresowna miłość istnieje. Jestem Twoją fanką i koleżanką z Facebooka od dawna. Pamiętam jeszcze z okresu kiedy Ty, Rodan i kilku innych walczyliście o In Vitro na Facebooku. I w dniu dzisiejszym, w tamtych czasach obchodziłeś imieniny? A więc drogi Pawle spełnienia marzeń, dużo miłości i czułości. Nie zmieniaj się nigdy , proszę. Tam miło jest czasami poczytać, ciepłe słowa prawdziwego mężczyzny. STO LAT, STO LAT :*

Anonimowy pisze...

Ma Pan rację, jednak nie każdy patrząc na to zdjęcie zauważy to samo. Mnie zawsze wzrusza jak widzę dwójkę ludzi, którzy patrzą na siebie z uwielbieniem. Młodzi ludzie nie zawsze patrzą na siebie w taki sposób. Miłość doceniają ludzie którzy już coś przeżyli.

Anonimowy pisze...

Głosowałam na Stokrocie Stana Borysa. Jestem "dziewczyną" po czterdziestce, a więc z epoki gdzie sentymentalność to wielka rzecz. Wojtku dziękuję za ten wiersz, jest wspaniały. Utożsamiam go z sobą, z moimi pragnieniami. Myślę, że każda uczuciowa, sentymentalna kobieta, przepraszam "dziewczyna" tak go odbierze. Jest ciepły, miły w dotyku, wpada w ucho, a w oku rośnie taka mała łezka....
dziewczyna Katarzyna

Anonimowy pisze...

Wojtku, musiałeś wkleić to ostatnie zdjęcie i tą ostatnią zwrotkę? Nie mogło być tylko tak sentymentalnie ? Widzisz , ja właśnie tak siadam na ławeczce ukochanej osoby. Rozmawiam z nią. Wiem ona tam gdzieś jest i mówi też do mnie. Ja to czuję i rozumiem ludzi którzy kochają, którzy nie pogodzili się, że ten najdroższy od nich odszedł. Ok kiedy go poznałam w moim życiu był tylko on, nikt więcej. I tak jest do dziś. Tym zdjęciem i słowami obudziłeś we mnie te najpiękniejsze wspomnienia. Dziękuję Ci za to, choć i za to Cię też nienawidzę. Przepraszam, nie tak chciałam powiedzieć. Wiesz, że jesteś wielki. - D.

Anonimowy pisze...

Płaczę, płaczę, płaczę. Czemu tak? ----- H