Wiele smutku i radości, w sercach naszych czasem gości
Wtedy czujesz w piersiach zamiast mięśnia taki zwykły lód.
Myślisz , stoję na przegranej, daj już spokój mój kochany..
Nawet lodołamacz nie pokruszy - taki gruby lód.
Wtedy słyszysz to pukanie, witam ciebie dobry panie,
Pytasz serca, kto tu robi taki zamęt, skąd ten huk?
Serce szybko Ci odpowie, to Agnieszka jest w twej głowie
Ona kruszy krę twej duszy, łamie serca twego zimy lód.
Daje duszy pożywienie, sercu ciepła ukojenie, istny cud.
I to wcale cię nie dręczy, bo Agnieszce jesteś wdzięczny,
Choć twe myśli nie są wstanie, zrobić dobre rozpoznanie,
Wiesz, że poszła z dobrej woli w zimną otchłań- kruszyć lód.
Wtedy serce rozpoznaje kto uczucia tu rozdaje,
Stał się jakiś niebotycznie piękny kolorowy cud.
Uśmiech znów ci powraca, ciężka jest Agnieszki praca,
Znowu czujesz życie i żeś bracie znowu młody Bóg.
6 komentarzy:
Wojtku on jest na prawdę piękny :)
Dziękuję, ;)
Ładny wiersz i w dziewczynie też wiele ciepła, Ma bardzo piękny uśmiech. Gratuluję Wojtku. Myślę , że nareszcie trafiłeś na właściwą kobietę i będziesz z nią szczęśliwy. Załgujesz na dobro, uczciwość i prawdziwe głębokie uczucie. Skoro wiersz mówi prawdę, to ta dziewczyna chce Ci je dać. W życiu ważne jest zawsze to co człowiek dla człowieka jest wstanie poświęcić, a nie to co mu opowiada. Krystyna.
Wiersz śliczny. Nie wiem jak to robisz, że tak piękne słowa piszesz mimo, że w obrazku załączonym nie wszystko się zgadza. Mężczyzna przystojny tylko kobieta nie pasuje.
Kobieta jak najbardziej pasuje. Jej dusza to dusza anioła.
a jednak nie
Prześlij komentarz