Marzenia zawsze gdzieś tam są,
świat nie potrafił ich zniszczyć.
Są one z pragnień, jak z dni jest rok,
i jest tam ktoś najbliższy.
I wtedy czujesz jak płynie krew,
jak sumieniami płynie....
To serca twego dziki śpiew,
paproci kwiat w gęstwinie.
Wtedy świat staje inny się,
znów czujesz jego piękno.
Tęsknota bliska robi się,
przestaje być udręką.
Widzisz jak malowany wóz,
kołami sięga nieba..
a uskrzydlona uczuć nic,
mówi mam wszystko i nic nie trzeba.
Wiec nie wyrzekaj nigdy się
swych marzeń co są piękne,
usłyszysz wtedy miłości pieśń,
nie zwykłych dni udrękę.
Gdzieś w Nadworna, bliskim kraju
w ukraińskim obyczaju, na świat
przyszło piękne dziecię posłuchajcie
jak nie wiecie.....
Była mała cud dziewczynka,
piękna była u niej minka,
taka piękna słowem śliczna,
że tak powiem Anieliczna.
Mama z tatą imię dali
i Oleną ją nazwali.....
Od tej pory cały świat
poznał ten prześliczny kwiat.
Jej serduszko zawsze dobre,
czułe, piękne bo z Nadwornej
upiększyło szary świat
i niech żyje tysiąc lat.
Właśnie dzisiaj w dniu urodzin,
niech Ci szczęście życie słodzi,
a Twe progi wszystkie troski
niech ominą Twój czar Boski.
Jesteś tego świata słońcem,
dobrym duszkiem i miesiącem,
źródłem pięknym i promyczkiem
takim pięknym idyllicznym...
A więc dzisiaj zamiast kwiatka
wierszyk i bądź zawsze taka gładka,
żyj nie sto, lecz tysiąc lat...
w szczęściu zdrowiu, zawsze tak...
