О ЛЮБВИ ДЕВУШКИ!!!
Когда-то к одной девушке заглянула любовь:
-Я здесь - сказала, ты звала меня, стремилась, следовательно я здесь!
А я не одна, у меня есть семья начала объяснять девушка.
- Так я знаю, но вопреки этому ты одинока. И так сильно ты обо мне мечтала, что я здесь.
Потом. наступили минуты счастья.Любовь окружила девушку большим чувством, давала радость, успокоение. Утешала девушку в минуты печали и всегда была безгранично предана. Девушка, видя то начала ей докучать. Была уверенна, что может позволить себе все. Говорила и делала вещи, которые убивали любовь. Пусть терпит думала, она моя и я могу делать с ней что мне нравится. Что с того, что Терпит? Раз любит, пускай терпит . Если любит - пускай терпит, меня это не волнует. И так не уйдет, а когда надоест - выброшу...
Девушка призывала Любовь. когда была ей нужна. Отгоняла когда имела что-то другого, более интересного...
Почему меня ты ранишь - спрашивала любовь?
Мне все равно, ответила девушка.Так я делаю - потому что так хочу, иначе не хочу и не умею. Не нравится тебе это, то прочь.
Любовь ушла. Её сердце превратилось в ледяную глыбу. Не умела так. Много выдержала, но когда услышала от девушки, что изначально нелюбима, что отвратительна, глуха, навязчива и что тошнит когда ее видит , не выдержала этого...
Может в ее сердце что-то там осталось, но то...?
А девушка? Что ж ей сошло все как с гуся вода . За минуту снова будет говорить к другой любви как ее плохо и какая несчастная. Потому что ее жизнь по принципу маятника будет идти раз в одну, раз в другую сторону. так оно идет от времени когда появился интернет и разные товарищеские порталы...
***************************
Kiedyś do samotnej dziewczyny zawitała Miłość.
- Jestem powiedziała, wołałaś mnie, pragnąłeś, więc jestem.
Nie jestem sama, mam rodzinę........, zaczęła tłumaczyć się dziewczyna.
- Tak wiem, lecz mimo to jesteś samotna. Tak mocno o mnie marzyłaś, więc
jestem.
Potem nastały długie dni szczęścia. Miłość otoczyła dziewczynę
dużym uczuciem, dawała radość, zaspokojenie. Pocieszała dziewczynę w chwilach smutku i zawsze była bezgranicznie oddana. Dziewczyna, widząc
to zaczęła jej dokuczać. Była pewna, że może pozwolić sobie wszytko.
Mówiła i robiła rzeczy które bolały miłość. Niechaj cierpi myślała. Ona
jest moja i mogę robić z nią co mi podoba się. Co z tego, że cierpi?
Jak kocha niech cierpi, co mnie to obchodzi.... I tak nie odejdzie, a
jak się znudzi, sama ją wyrzucę.
Dziewczyna przywoływała Miłość, kiedy była jej potrzebna. Odpędzała
kiedy miała coś innego, ciekawszego...
Dlaczego mnie ranisz - zapytywała miłość?
- Co mnie to obchodzi, odparła dziewczyna. Tak robię, bo tak chcę,
inaczej nie chcę, nie umiem. Nie podoba ci się to, to precz.
Miłość odeszła. Jej serce zamieniło się w zimny głaz. Nie umiała tak.
Wiele wytrzymywała, lecz kiedy usłyszała od dziewczyny, że od dawna jest
niekochana, że jest brzydka, głupia, natrętna i zbiera się jej na
wymioty kiedy ją widzi, nie wytrzyma tego. Może w jej sercu coś tam
pozostało, lecz co...? A dziewczyna? Cóż, po niej spłynęło wszystko
jak po kaczce woda. Za chwilę znów będzie mówił do innej miłości jak jej
źle i jaka jest nieszczęśliwa. Tak, jej życie toczy się na zasadzie
wahadła. Będzie szło raz w jedną, raz w inną stronę. Tak ono idzie, od
czasu kiedy jest internet i różne portale towarzyskie...
Elena po skończonym tłumaczeniu mojego tekstu powiedziała: Поработали, а теперь можно и чайку.
- a więc ok, czas na kawę kochani.
